Spiritueel inzicht: stop met De Ene die alles is buiten jezelf te plaatsen

Het leven is een geheel en jij bent Dat.

All-inclusive

De Waarheid, het Eeuwige Bewustzijn, God ofwel Realiteit, de meesten van ons hebben het idee dat het iets mystieks is, wat we daarom geneigd zijn buiten onszelf te zoeken. Zelfs wanneer we weten dat dat niet klopt. Wanneer we weten dat het alles is en dus ook dat wat we zijn. All-inclusive.

We hebben er over gelezen in boeken of iemand er over horen vertellen. Misschien hebben we het zelfs ervaren. Wat meestal overblijft, is slechts een concept waardoor we het tot iets maken wat los staat van wie we zijn. Alsof het iets geheimzinnigs is als een verborgen schat, een soort mysterie dat we op te lossen hebben.

We zoeken naar signalen en tekens om tot de juiste code te komen die de deur naar het mysterie opent. Vaak gaan we helemaal voorbij aan het gegeven dat het is wat we zijn en dat het overal om ons heen is. De stoel waarop we zitten, de lucht die we in ademen, ons lichaam, de persoon naast of tegenover ons in de bus of bij de kassa in de supermarkt, de gehele supermarkt, inclusief parkeerplaats en alles wat daar is. En, natuurlijk, dat wat dat allemaal ervaart.

“Nee, dat kan het niet zijn”, volgens het denken. “Dat is niet bijzonder genoeg.” Ons ‘ikje' is op zoek naar ervaringen en bewijzen die niet van deze wereld zijn; op zijn minst groots, exotisch en bij voorkeur extatisch.

'Jij bent Dat wat je zoekt en wat door jouw ogen de wereld in kijkt - de Ene die alles is'

Een onbewuste dynamiek

Deze dynamiek kan zich uitspelen op een onbewust niveau. We kunnen weten dat De Ene is wat we zijn en dat het de totale som van het leven is. Helder en duidelijk. Onder dat weten, kan zich toch, en vaak is dat ook zo, de dynamiek bevinden die dat wat we zijn buiten onszelf zoekt. Het is de natuur van de ‘ik-mind’ want vanuit het perspectief een ‘ik’ te zijn, wordt ervaren dat we Het nog niet zijn en dus gaan we ernaar op zoek.

Zolang we geïdentificeerd zijn met de ‘ik-mind’ leven we overeenkomstig de bijbehorende dynamiek; we ervaren dat wat we zijn, hier is en dus moet al het andere wel ergens daar zijn. We denken ons verdeeld tussen een binnen- en buitenwereld. En omdat de geconditioneerde psyche alles als een object beschouwt, denkt het: ‘ik ben hier en dus moet De Ene ergens anders te vinden zijn. Zelfs als we cognitief weten dat Het is wat we zijn. Toch gaat deze dynamiek zijn gang. Het onbewuste heeft eerst ook bewust te worden. En wanneer dat gebeurt dan wordt dat ervaren alsof iedere cel van ons lichaam het begrijpt.

Altijd en overal

Herken je dat je heel subtiel toch op zoek bent? Als dat zo is, kom dan terug bij jezelf. Vanuit het ik- bewustzijn begint immers altijd alles met jezelf, met ik; ik wil … ik wil niet … ik denk… ik vind … Maak daar gebruik van. Vraag je af wat is het waaraan je refereert met 'ik'. Wat is het 'ik' dat door deze ogen naar buiten kijkt? Wat is het 'ik' dat hoort? Wat is het 'ik' dat voelt? Probeer het 'ik' niet te vinden maar beleef het door het te zijn.

Wees nu het kijken wat kijkt, het horen wat hoort en het voelen wat voelt. Wees de ervaring in plaats van het te begrijpen en het denken te kunnen vinden in een ervaring in de toekomst. Stop en kijk om je heen. Stop. Je kunt je er niet uit- of indenken. Dit is het! Hier en nu. Er valt niets aan te begrijpen. Het is stoppen. Niet als een vorm van doen. Het is geen proces. Het is een volledige en acute stop van het toekennen van realiteit en identificatie met het denken en de bijbehorende gevoelens. Pas dan kun je zijn en zie je jezelf als alles. Niet je persoonlijkheid maar je essentie. De realiteit van wat altijd en overal is. Alles wat je ziet, is dat wat je zoekt; bloemen, dieren en planten, mensen, de auto, de prullenbak, het kerkhof en ook je lichaam en dat wat dat ziet. Het is het totale geheel.

"Stop en kijk om je heen. Stop. Je kunt je er niet uit- of indenken. Dit is het! Hier en nu."

De Ene

De mind heeft de gewoonte om overal wat van te maken en dat geloof je dan waardoor je de Realiteit over het hoofd ziet. Zo vertelt het je ook dat je een iemand bent die beperkt is tot een lichaam met een brein. Maar wat jouw lichaam en de activiteiten van je brein ervaart, is die Éne. Het is het Leven zelf, de Oneindige Realiteit die door jouw ogen de wereld inkijkt en zichzelf (zonder dat het een zelf kent) in alles gespiegeld ziet.

Het is het Eeuwige Bewustzijn dat de ervaringen ervaart waarnaar we refereren met ‘mijn ervaringen’. Het is het één en hetzelfde Alles dat door alle levende wezens heen ervaart. Door dier, boom, bloem, plant, steen en mens. Het creëert ook dat wat niet leeft; fluitketel, fabriek, toilet, tafel of schilderij. Er is niets binnen of buiten Realiteit. Er is niets meer dan het Eeuwige en Oneindige Bewustzijn.

Kritiek als weerstand

Als je dat ten diepste begrijpt dan weet je dat je het zelf niet hoeft te doen. Dat jij het ook niet kan doen. Er is geen jij of ik om ons leven te leven. Ons lichaam en ons brein is alleen een verschijningsvorm. Een fenomeen waardoor Bewustzijn, de Realiteit, het leven ofwel zichzelf ervaart. Je kunt dus voortdurend commentaar hebben op of een oordeel hebben over dat wat je je leven noemt, maar het verandert niets aan wat er gebeurt. Het maakt de ervaring alleen maar benauwd en onplezierig. We missen daardoor de schoonheid en ruimte van de ervaring. We hebben het toch te leven. Met of zonder kritiek. Kritiek wat meestal een vorm van weerstand is, staat garant voor een ervaring waaraan een vorm van leed kleeft.

"Onze ervaringen zijn dan van een heel andere kwaliteit. Een kwaliteit die het begrip van de mind te boven gaat."

Spiritueel ego

Maak hierbij niet de vergissing om te denken dat je het dan allemaal wel kunt laten waaien want er is toch niemand die het doet. En dus is er ook niemand die verantwoordelijkheid kan en hoeft te nemen. Onverschilligheid naar het leven, naar bijvoorbeeld het leed van anderen, ligt dan op de loer. Dat zou het spirituele ego zijn wat zich achter een spiritueel concept verschuilt in plaats van het concept werkelijk te belichamen.

Wanneer we onze diepste natuur werkelijk belichamen blijkt dat we allerminst onverschillig zijn naar het leven om ons heen. We ervaren immers het leven te zijn en het leven heeft nu eenmaal de eigenschap heel veel van zichzelf (zonder een zelf te zijn) te houden. Vandaar dat we dan ook als mens uitreiken naar het leven en dus beslist niet onverschillig zijn.

Levenigheid en liefde voor De Ene van De Ene

Het mooie is dat als we het leven als een ervaring ervaren, die is zoals die is, zonder iets aan het moment te willen veranderen, de ervaring heel levendig en liefdevol wordt. Onze ervaringen zijn dan van een heel andere kwaliteit. Een kwaliteit die het begrip van de mind te boven gaat.

Het is de levendigheid en liefde voor het leven van het leven. Dat wat we dan ervaren te zijn. De illusie los te staan van het leven wat door de psyche gecreëerd werd en het leven verdeelde in een binnen en buiten wereld, een 'ik en de wereld', een hier en een daar, is dan weggevallen. Tijdelijk of voor goed.

-door: Angelique Romeijn - Origin Therapie