Een andere kijk op depressie.

Depressie; een veelal onbegrepen en onderdrukt proces naar psychische vrijheid.

Als mens willen we ons graag goed voelen. Het streven naar welzijn en balans is onderdeel van onze natuur. Wanneer iemand zich gedurende een langere tijd neerslachtig voelt en geen plezier ervaart in het leven dan noemen we dat ‘last hebben van een depressie’. Het gevoel dat alles zinloos en uitzichtloos is, zoals het lopen door een donkere tunnel waar geen uitgang lijkt te zijn. Het kan uitermate pijnlijk voelen. Van een depressie wordt ook wel gezegd dat het een mentale stoornis of ziekte is, wat naast de somberheid ook nog eens het gevoel kan geven, dat er iets wezenlijks mis is met je. Maar is dit wel zo?

De meeste mensen willen zo snel mogelijk van hun neerslachtigheid af. Zonder bewust te zijn van wat er op een diep niveau aan de hand zou kunnen zijn, gaan we over op symptoom bestrijding. De oplossing waarvoor vervolgens veelal wordt gekozen in overleg met de huisarts, is het slikken van antidepressiva. Het aantal mensen in Nederland dat antidepressiva slikt, is nog steeds stijgende volgens diverse bronnen waaronder de Stichting Farmaceutische Kengetallen. Ik beweer hier niet dat er geen gevallen zijn waarin antidepressiva een oplossing biedt of zelfs noodzakelijk is, echter door gebrek aan spiritueel inzicht wordt helaas door veel mensen en dus ook door de medische wereld niet begrepen dat er ook een onbewust en natuurlijk proces in de betreffende persoon aan de gang kan zijn, wat te maken heeft met persoonlijke evolutie.

"De natuur van een vrije mind ervaart de realiteit als een oneindig potentieel aan mogelijkheden en dit stemt overeen met de vrijheid van je ware essentie."

Persoonlijke evolutie is niets anders dan een weg naar totale bevrijding van de psyche door het één voor één uit doen van al die mentale jassen die je onbewust door de jaren heen hebt aangetrokken omdat je ze dacht nodig te hebben. Nodig om jezelf te beschermen, of om te winnen of om iemand te zijn waarvan je dacht dat de buitenwereld het zou waarderen. Meestal door je aan te passen aan het wenselijk beeld dat geschept werd door ouders, leraren en de rest van de maatschappij zoals bijvoorbeeld overheid en media. Of juist om je daar tegen af te zetten. Kortom, persoonlijke evolutie is jezelf ontdoen van dat wat je bewust en onbewust bent gaan geloven over jezelf en de wereld om je heen waardoor je niet vrij bent in je hoofd en je hart om je leven vol overgave te leven vanuit je originele authenticiteit.

Het is een proces van het doorzien van gedachten, overtuigingen en patronen waarmee je je hebt geïdentificeerd en die beperken of die stress veroorzaken in je leven omdat ze niet waar zijn voor jou. Ze komen niet overeen met je ware natuur. Je bent ze gaan geloven of ontwikkelen omdat je niet in twijfel trok wat autoriteiten je voorspiegelde als waarheid. Ook heb je allerlei ideeën ontwikkelt vanwege ervaringen in het verleden, die je vastzetten in het huidige leven. Door jezelf vrij te maken van al deze jassen ofwel door je mind van sociale programmering te ontdoen, zie je jezelf en het leven niet langer door allerlei vervormde en gekleurde lenzen en kom je in de realiteit terecht. Deze realiteit is vrij en compleet en veelal het tegenovergestelde van wat de geconditioneerde mind als realiteit ervaart. Is het je ooit opgevallen dat als mensen zeggen dat je reëel moet zijn of het hebben over de realiteit dat het altijd verwijst naar beperking of een andere vorm van verkleining van mogelijkheden in het leven? Dat is de realiteit van de geconditioneerde mind want die is zeer begrensd. De natuur van een vrije mind ervaart de realiteit als een oneindig potentieel aan mogelijkheden en dit stemt overeen met de vrijheid van je ware essentie. Het is waar flow ofwel samenwerken met het leven ontstaat.

"Er is lef nodig om te leven wie je werkelijk bent, maar niets is meer vervullend dan dat."

Dit proces waarin je jezelf ontdoet van die te zware of versleten jassen om thuis te komen in je ware natuur kan enkele tot tientallen jaren duren, misschien wel meerdere levens als je gelooft in incarnatie. Bovendien is het niet altijd even makkelijk, zeker niet als er stukken van je identiteit afbreken. Dat voelt als een leegte en het kan enige tijd duren voordat de bevrijding die in deze leegte ligt, ook werkelijk wordt ervaren. Ook al waren de identificaties vals, het was onderdeel van de fundering waar je je leven op gebaseerd hebt. Als die wegvallen omdat je er niet langer meer in gelooft, heeft dat een groot effect op de rest van je leven, het gebouw wiebelt of komt zelfs op instorten te staan.

Stel je hebt een gezin en een behoorlijke hypotheek. Je bent werkzaam als advocaat want je kon goed leren en je ouders stimuleerde je om rechten te studeren. Je vader was immers ook advocaat. Naarmate de jaren verstrijken voel je je steeds minder vervult en je komt in een depressie terecht. Je bent niet meer in staat om te werken. Door je over te geven aan deze leegte, ontdek je dat de carrière die je najaagt niet gebaseerd is op wie jij bent maar op wat je bent gaan geloven over succesvol zijn. Je kunt wel nagaan dat het de nodige impact heeft om je leven om te vormen als je besluit de kunstschilder die binnen in je woont ook werkelijk te leven. Financieel maar vooral ook het effect dat het kan hebben op je relaties die achteraf misschien gebaseerd waren op jouw ‘valse’ identiteit, d.w.z. op de jas die je droeg in plaats van de werkelijkheid van wie je bent. Er is lef nodig om te leven wie je werkelijk bent, maar niets is meer vervullend dan dat.

Depressie kan een proces van transformatie zijn.

Persoonlijke evolutie kan een onbewust of bewust proces zijn. Indien het een bewust proces is, wordt wel gezegd dat iemand bezig is met spirituele ontwikkeling. Uiteindelijk kan in beide gevallen een spiritueel ontwaken plaatsvinden wat uiteindelijk leidt naar spirituele verlichting. Dit bewuste pad wordt door veel mensen in onze maatschappij als zweverig beschouwd en dat is deels ook waar in mijn beleving. Het is zweverig als we niet begrijpen wat dit pad inhoudt en er van alles van maken wat het niet is, wat nog al eens gebeurd.

Spirituele ontwikkeling is niets anders dan het willen kennen en leven van de waarheid van het leven. Spiritueel ontwaken is de realiteit zien voor wat het is. Zonder alle zin en onzin van je geconditioneerde psyche. Zonder al die vervormde brillen die je door de tijd heen hebt opgezet vanwege wat je bent gaan geloven door alles wat je in het verleden hebt meegemaakt en waardoor je nu jezelf en de wereld ervaart. Het is ervaren dat je niet dat kleine 'ikje' bent dat je dacht te zijn door identificatie van je mind met het lichaam en met je gedachten, maar dat je het leven zelf bent wat het leven ervaart via de persoon waarnaar je verwijst met 'ik'. Niet langer separaat van wie of wat dan ook.

Verlichting is niets meer of minder dan wanneer ook je persoonlijke binnenwereld is opgelost. Het centrum is er als het ware uitgevallen waardoor blijkt dat het centrum overal is wat betekent dat je ervaart de totale som van het leven te zijn, wat bij spiritueel ontwaken meestal nog niet het geval is. Er is geen beleving meer van het door de mind bedachte idee van een persoonlijk ik. Bevrijd van het innerlijk referentiepunt waardoor je jezelf en de wereld ervoer en beoordeelde wat over het algemeen de oorzaak is van het menselijk lijden. Je bent als mens samengekomen met de intelligentie die al het leven creëert. Het is het leven zelf dat door jouw ogen de wereld in kijkt. Je leeft je ware natuur zonder enige vorm van identificatie met gedachten zoals je dat ook deed toen je een baby was voordat je geleerd werd dat je een naam had en een ik was, maar nu echter op een wijze die ontwikkelt is. Onze psyche kan zich zonder het te ervaren, geen voorstelling maken van wat deze vrijheid inhoudt vandaar dat spiritualiteit als conceptuele beleving nogal zweverig is en niet altijd wordt begrepen.

"Zonder begrip van dit proces ervaart de mind deze leegte als een tijd van duisternis en creëert een beleving van zinloosheid of hopeloosheid."

Zo ook waar het depressiviteit betreft want bewust of onbewust, het proces van persoonlijke evolutie gaat zijn gang en trekt zich niets aan van persoonlijke voor- of afkeur van spiritualiteit, ofwel realiteit. Je hoeft er dus niet in te geloven net zo min als dat je hoeft te geloven in de wet van de zwaartekracht om je pen naar beneden te laten vallen. Je pen valt niet omhoog omdat jij er niet in gelooft. Tegen de tijd dat mensen bewust kiezen om het spirituele pad op te gaan, was het proces al lang op onbewust niveau aan de gang en heeft menigeen al een vorm van depressie ervaren.

Een depressie is in mijn beleving, niets anders dan een onbewust proces waarin oude jassen die je draagt zodanig versleten zijn dat ze van je afvallen of je weet niet langer wat je met een jas moet en doet hem uit. Lagen van je geconditioneerde persoonlijkheid lossen op en dat zorgt ervoor dat je jezelf met al je emoties, je verlangens en je drive niet langer kan voelen zoals je dat gewend was. Je voelt weinig tot niets. Ook geen passie meer voor het leven en dat is heel ongemakkelijk voor de mind die niet begrijpt wat er aan de hand is en liever vermaakt en afgeleid wordt dan in leegte te verkeren. Zonder begrip van dit proces ervaart de mind deze leegte als een tijd van duisternis en creëert een beleving van zinloosheid of hopeloosheid. Echter, dit vacuüm waarin je je bevindt is eigenlijk een toestand waarin een psychische overgang plaatsvindt. Hoe pijnlijk deze toestand is en hoe lang het duurt, hangt af van de mate van innerlijk verzet tegen dit proces. Het kan twee dagen zijn, twee maanden, twee jaar of misschien wel twintig . Je begrijpt dat als we het zien als een stoornis of een ziekte dat dit zich vertaalt naar iets wat er niet mag zijn met als gevolg dat we ons er tegen verzetten en dus werken we het proces tegen en maken we het zwaarder dan nodig is. Ook kunnen we er dan onnodig lang in blijven hangen, misschien zelfs wel een leven lang. Vandaar dat het belangrijk is dat we begrijpen wat er aan de hand is zodat we ons er aan kunnen overgeven want ook al is het niet makkelijk, binnen ons is iets moois aan de gang wat tijd nodig heeft. Een proces dat ons uiteindelijk lichter maakt doordat de ballast die niet bij je hoort van je wegvalt en je steeds dichter leeft bij je eigen natuur wat heel natuurlijk en daarom ook zo goed voelt.

"Kortom een depressie kan een overgangsfase zijn waarin oplost wat niet langer dient omdat het niet gebaseerd is op de waarheid van wie je bent en wat bijdraagt aan oprechte verrijking in je leven."

Na drie maal een depressie te hebben ervaren in mijn leven, zonder medicatie te hebben gebruikt, is het mijn persoonlijke ervaring dat deze tijd een enorme verschuiving inhield waarna ik me krachtiger, dieper en vrije voelde dan ooit tevoren. Brokken conditionering over wie ik dacht te zijn en waaraan ik dacht te moeten voldoen, losten in deze periode op. Onbewuste ideeën gekoppeld aan deze lagen van de persoonlijkheid, die mij dreven in mijn gedrag en mijn verlangens losten eveneens op. Bijvoorbeeld dat wat ik dacht nodig te hebben om gelukkig te zijn, viel weg wat een enorme bevrijding was. Veel beter dan dat het krijgen van wat ik dacht nodig te hebben, ooit had kunnen zijn. Na een tijd van depressie werd de leegte opgevuld met een nieuwe energie. Heel neutraal en verkwikkend wat resulteerde in een diepere levensvreugde en een grotere mate van welzijn en creativiteit dan ik tot dan toe had ervaren in mijn leven. Stabiel en sober omdat het niet gekoppeld was aan verhalen of ideeën over mezelf of de buitenwereld. Het was er gewoon, heel natuurlijk en zonder reden van binnenuit.

Kortom een depressie kan een overgangsfase zijn waarin oplost wat niet langer dient omdat het niet gebaseerd is op de waarheid van wie je bent en wat bijdraagt aan oprechte verrijking in je leven. Door begrip van de betekenis van het ervaren van leegte is het gemakkelijker om je er aan over te geven zodat je deze tijd kunt gebruiken om te rusten en te herstellen waarna een tijd aanbreekt waarin je een grotere mate van welzijn en realiteit ervaart dan voor die tijd.

Van depressie naar persoonlijke evolutie.

Het onderdrukken door medicatie saboteert dit proces. Het is als denken dat je de rups bevrijdt door hem uit de pop te halen en hem een dienst doet door hem een nieuwe jas te geven in plaats van te ondersteunen in dit transformatie proces. Zo leeft hij weer verder als rups en kruipt over de grond in plaats van een diep en natuurlijk proces te zijn ondergaan waardoor hij had kunnen vliegen. Nogmaals: ik wil niet beweren dat er geen gevallen zijn waarin antidepressiva een oplossing is, maar werkelijk bewijs dat er een fysieke disbalans is in iemands hersenen, blijft vaak uit want veelal wordt alleen op basis van de ervaring van neerslachtigheid antidepressiva voorgeschreven. Het gebrek aan kennis rondom menselijke evolutie, maakt dat er geen andere overweging wordt gemaakt. De farmaceutische industrie vaart er wel bij. Ondertussen zorgt het ervoor dat een steeds groter groeiend aantal mensen hun eigen evolutie in de weg staat door klakkeloos en onbewust te kiezen voor onderdrukking door medicatie. Ze zijn verworden tot een patiënt, afhankelijk van pillen in plaats van begeleid te worden in dit proces van bevrijding naar zuiver autonomie. Het geeft een andere kijk op depressie en is wat mij betreft het overdenken waard.

door: Angelique Romeijn - Holistic Origin Therapy