Je kunt je 'ellende' niet loslaten ... het is verwarring die je eerst hebt te doorzien, pas dan laat het jou los. Andersom werkt niet.
      Heb je last van paniekaanvallen? Ga je gebukt onder depressie? Of misschien een combinatie van die twee? Ervaar je dat woede, verdriet, schaamte, onwaardigheid, uitzichtloosheid, betekenisloosheid of wanhoop de onderstroom is van je bestaan? Kortom je hebt regelmatig het idee dat je mentaal aan het overleven bent en dat stress de boventoon voert in je leven?
      Psychisch leed is in toenemende mate de dagelijkse norm voor veel mensen. Ondanks dat dit allerminst normaal is, is dit wel een normale uitkomst van het opgroeien en leven in een maatschappij die ver af is komen te staan van onze menselijke natuur en de daarbij behorende behoeften die ons natuurlijke welzijn, ondersteunen; het ons goed voelen zonder dat daar een rede voor is.
Daarbij komt dat de meesten van ons vooral in het hoofd wonen in plaats van in het hele lichaam. Hierdoor ervaren we nauwelijks verbinding met de diepte en vreugde van ons bestaan en het leven om ons heen. Geen wonder dat de meesten van ons zich op z’n best, vlak voelen en voortdurend streven naar het verkrijgen van ‘iets’ in hun buitenwereld waarvan ze denken gelukkig te worden.
"Wanneer we leren onze mind te begrijpen en de pijn en verwarring van het verleden verwerken dan worden we meer en meer vrij van dit mechanisme, ervaren we rust en kunnen we het denken gebruiken waarvoor het bedoeld is."
      Ons hoofd ofwel ons denken is briljant gereedschap wat we dienen te gebruiken om ons leven praktisch vorm te geven. Daarnaast is het ook het domein van de ‘voice-over’. De stem die overal wel iets van vindt of wat op aan te merken heeft, voortdurend met zichzelf in gesprek is en verhalen vertelt waar we over het algemeen niet vrolijker van worden. Het grijpt terug naar het verleden of kijkt uit naar of op tegen het heden. Veelal geloven we wat het ons verteld en handelen we ernaar omdat we denken de stem in ons hoofd te zijn. Zo gebruikt het ons in plaats van andersom. Dit schept een onvriendelijke werkelijkheid die beslist niet de werkelijkheid is. Het draagt bij aan de beleving klem te zitten tussen mentale muren en een gevoel van isolatie, dwang en vervreemding. Vervreemding van onszelf en de wereld om ons heen.
      Wanneer we leren onze mind te begrijpen en de pijn en verwarring van het verleden verwerken dan worden we meer en meer vrij van dit mechanisme, ervaren we rust en kunnen we het denken gebruiken waarvoor het bedoeld is. Het is de oorzaak van mentale klachten begrijpen. Van belang is ook dat we weer ons hele lichaam gaan bewonen en ook dit zeer intelligente en sensitieve instrument leren kennen. Het is ons individuele navigatiesysteem wat ons thuisbrengt in het leven. Het lichaam is namelijk ten diepste verbonden met het leven, met het grote geheel, en in die verbinding ervaren we de levendigheid van het leven zelf. Het is daar waar we woonden toen we nog heel jong waren. Bewijs? Kijk maar eens naar hoe levendig jonge kinderen zijn. Kun jij je het nog herinneren?
      Vreugde, tevredenheid, liefde, verbinding, inspiratie en zo meer, ervaren we in ons lichaam en niet in ons hoofd. Het hoofd trekt hooguit de conclusie dat we dat voelen.
De verbinding met het leven die we in ons lichaam kunnen ervaren, is wat ‘juice’ geeft aan ons bestaan. Wanneer dat diep genoeg gaat, opent zich een nieuw paradigma en ervaren we de diepte en het wonder van wat het leven is. Dat wat we zelf ook zijn en wat zich vertaald naar een open en ontspannen toestand. Het vertaald zich naar een ‘ik-voel-me-goed-beleving’; een levendigheid en tevredenheid die sober en echt is. Iets in ons weet hiervan. Bewust of onbewust. Vandaar dat het zo pijnlijk is wanneer we ons mentaal niet goed voelen en uit contact zijn met wie we van origine zijn.
​
Wat is er gebeurd? Oorzaak van mentale klachten. Â
      Terwijl we opgroeien, wordt ons hoofd door onze omgeving, volgepompt met ideeën en concepten over het leven; wie we zijn en wie we vooral niet moeten zijn, waar we aan moeten voldoen en wat we beter kunnen laten.
Ongemerkt conformeren we ons aan de ideeën en conclusies van anderen en maken we deze van onszelf. Zodoende programmeren we onze mind en geloven we vervolgens wat ons door anderen is verteld over onszelf en de wereld om ons heen. Het heeft zich gevormd tot één stem in ons hoofd. Als een’ voice-over’ die overal iets van vindt of op aan te merken heeft. De stem die voortdurend met zichzelf in gesprek is en waarmee we ons hebben geïdentificeerd. We denken de stem te zijn en geloven wat het ons verteld. Vervolgens handelen we er naar en zo creëren deze gerecyclede gedachtepatronen onze werkelijkheid. Wanneer dit niet overeenkomt met wie we werkelijk zijn dan zorgt dit in mindere en meerdere mate voor stress in de vorm van onvrede, maar ook voor angst, depressie, woede, frustratie, wanhoop en verdriet. Vanwege beperking, aanpassing, onderdrukking, vervorming, vermijden en streven om aan dit door onze mind samengestelde beeld van een ‘ik en de wereld’ tegemoet te komen.
Â
"Elke keer als je ‘last’ hebt van mentale pijn en je lichaam dienovereenkomstig reageert, is dat eigenlijk niets anders dan een uitnodiging om te onderzoeken of het wel écht waar is wat je gelooft. Dit in relatie tot het heden."
      Daarbij komt dat we als kind overweldigende ervaringen opdoen die zorgen voor verwarring en angst. Ervaringen die we nog niet begrijpen en gevoelens waar we ons als kind geen raad mee weten (dit komt ook op latere leeftijd voor) en die we onbewust hebben weggeduwd. Te pijnlijk. We hebben ze verbannen naar het onderbewuste. Onverwerkt en onbegrepen, zitten ze daar nog altijd vast. Ze zijn met ons mee opgegroeid en hebben het vermogen om ongemerkt vanuit de diepte, ons denken en doen aan te sturen. Dit gebeurt zodra zich situaties voordoen in het heden die het onderbewuste herinnert aan de pijn, angst en verwarring van het verleden en wat we daarover zijn gaan geloven. We projecteren we ons onverwerkte verleden op het heden en de toekomst. Het is dus gerecycled leed. Zo herbeleven we keer op keer de pijn en ellende van toen. Gecamoufleerd door de situatie van het heden. Net zo lang totdat we bereidt zijn ons om te draaien om dit te onderzoeken, te begrijpen, te erkennen en te doorvoelen. Het is niets anders dan het kind wat nog altijd klem zit, te geven wat het toen van de omgeving nodig had; begrip, helderheid en liefde. Pas wanneer we dat doen, kan het belemmerende patroon loslaten en de bijbehorende emotionele pijn terugkeren tot de ontspanning die het van origine is. Het is als het terugvinden van een stukje van je originele zelf. Dat wat altijd heel en compleet is.
Â
      Gaan we dit proces aan dan ontdekken we dat alles beruste op een pijnlijke of angstige verwarring. Het is veelal de pijnlijke verwarring van onze omgeving waardoor we onszelf in de war hebben laten brengen. Verwarring die we zodoende van onszelf hebben gemaakt omdat we als kind dachten dat het de waarheid was.
Er is geen grotere beloning dan onszelf hiervan te bevrijden. Of om te ervaren dat stressvolle en beklemmende ideeën die we hebben niet van onszelf zijn en ook niet op waarheid berusten. Elke keer als je ‘last’ hebt van mentale pijn en je lichaam dienovereenkomstig reageert, is dat eigenlijk niets anders dan een uitnodiging om te onderzoeken of het wel écht waar is wat je gelooft. Dit in relatie tot het heden. Het is dus geen bevestiging dat het waar is wat je gelooft omdat je het zo voelt. Het is eerder het tegenovergestelde.
​
Het verleden helen.
      Het slechte nieuws mag dan zijn dat dit mentale leed niet vanzelf oplost. Het goede nieuws is dat alle informatie altijd aanwezig is om tot inzicht en daarmee tot bevrijding van het verleden te komen. Had je de mentale problematiek die je ervaart op kunnen lossen met wat je hoofd nu weet dan had je dat al lang gedaan. Ondanks dat je bewuste mind slim is, het is ook zeer beperkt. Het kan niet voorbij aan wat het niet weet of nog niet ervaren heeft. De reden waarom de meeste mensen vastzitten in hun patronen en keer op keer dezelfde ervaringen hebben. Niet erg inspirerend of vervullend op de lange termijn. We hebben dus dieper te gaan. Bewust te worden van wat er in ons onderbewuste leeft zodat we het verleden kunnen helen en in het heden vrij zijn van de pijn en verwarring van toen.
​
       Een dergelijk proces, zorgt er ook voor dat we gemakkelijker met de gekte van onze huidige maatschappij en tijdsgeest om kunnen gaan. En dat we ook daar doorheen beginnen te kijken en er een stuk minder van onder de indruk zijn omdat we ons verbonden weten met de diepte van ons bestaan die zich baseert op rust en ruimte ongeacht wat de wereld laat zien. Het is thuiskomen in wat we van origine zijn.
door: Angelique Romeijn - Origin Therapie
Â
​
Comments